Vulkaan wandeling Caldera Blanca

Vandaag staat de tocht naar Caldera Blanca op het programma.  Stevig schoeisel wordt aangeraden, voldoende drinken. We rijden een half uur naar het noorden  naar natuurpark Timanfaya. Hier slaan we af, een hobbelige onverharde rotsweg , klopt met de omschrijving, maar naar later bleek de verkeerde afslag!, MET grote gevolgen...

We rijden achter een andere auto, dat geeft vertrouwen en parkeren op een plek, er zou een parkeerplaats zijn. Dus ook dat klopt... Dan lopen zoals de bedoeling was, maar waar is het pad? Dwars over de vulkanische ondergrond klimmen, er lijkt wel een spoor.. het andere echtpaar keert om, menen dat het pad meer naar rechts ligt, ook volgens hun routekaart.

Wij ploeteren voort, ik wil wel door vulkaan gebied het vage spoor volgen richting de vulkaanberg, Debby trekt haar eigen plan en loopt met de telefoon in de hand weg. Dan maar volgen, je kan beter bij elkaar blijven. Uiteindelijk komen we op het hikepad en dat lijkt wel goed, staat ook op Google maps en zou anderhalf uur lopen zijn naar de vulkaan. Het blijkt wel wat langer, loop best lastig die losse stenen. Maar we volgen het pad, houden moed , meer of minder. Wel enige teleurstelling dat het zo slecht  aangegeven staat. De uitzichten zij betoverend mooi. Kleuren die je nooit verwachten zou, kale vulkaantoppen rijzen op, de oceaan blauw met hagel witte branding.

Langzaam gaat het hoger en komen we dichter bij de Caldera. In de verte zie je mensen op de kraterrandlopen, zij wel al, hoe doen ze dat, hier geen mens te zien... eindelijk aan de voet van de vulkaan, het pad omhoog,  dat geeft weer zin aan de tocht. Lekker omhoog , er komen wat lui al naar beneden.  Boven kijk je zo in de enorme wijdte van de krater. Fenomenaal. Je kan helemaal rond over de kam, diameter 300 meter. Maar waar ga je er weer af. Wij hadden het idee dat er een andere weg naar beneden zou zijn, maar dat was niet zo. We gaan helemaal rond, flinke wind hier boven,  maar wonder schoon. En dan dezelfde weg weer naar beneden, best riskant want veel los gesteente. Voor ons loopt een gezin soepel en snel naar beneden alsof het niets is. Beneden gekomen is even de vraag: hoe nu verder? Terug zoals gekomen of het pad doorlopen? We vermoeden dat doorlopen korter is, de heenweg was best lang en iedereen kwam van de andere kant. Dus gaan we door over een pad maar dat maakt een behoorlijke bocht om de vulkaan en onze auto staat nu hemelsbreed bijna achter ons. De weg gaat om een andere  berg heen, maar dat is zo ver om, denken wij...Laten we langs die berg lopen, er loopt een pad langs.

Blijkt dat pad gewoon eromheen te lopen en uiteindelijk weer op het hoofdpad te komen waar we tevoren op liepen,,,

De tijd schiet op, de zon gaat lager, het wordt nu wel moeizaam, waar en hoe komen we bij de auto, er rest niets anders dan het pad te volgen, Maps geeft geen andere route, geeft anderhalf uur naar het dorpje. Gelukkig lopen er wel andere mensen nu op het pad, dat voelt wat vertrouwder. Wel prettig dat ons lijf en benen nog goed willen , ik voel me in feite niet moe. Hopelijk komt dit pad uit bij de auto...

Helaas er komen auto's in het zicht, maar niet de plek waar wij geparkeerd hebben...Maps geeft nog anderhalf uur aan naar de auto... gelukkig wil het echtpaar dat voor ons liep ons wel er naar toe brengen. Tjonge dat scheelt een hele lange wandeling nog. Wat een opluchting, dankbaar komen we bij onze auto aan en kunnen we na zes en een half uur lopen en dertig kilometer naar ons hotel terug. Wel opvallend hoe we dit volgehouden hebben met maar 1 broodje , flesje eiwitrijke shake en banaan. Ik voel me niet echt moe, wie weet komt dat nog. 

In ons huisje lekker gedouched en toch maar even plat. Kort napje . Lekker eten, wat fijn dat je dan alleen maar hoeft te nemen wat je wil en niets hoeft voor te bereiden.

Een bijzondere dag, bijzondere tocht, prachtige indrukken en blijkbaar het thema van deze vakantie: " goed kijken waar je moet beginnen "