Varend door het mooie oude Belgie....prachtig

De nacht  van woensdag op donderdag overnacht aan een steiger vlak bij de aftakking van het kanaal Bossuit Kortrijk. Helaas dicht bij een stuw welke om de zoveel tijd een vreselijk lawaai maakt doordat water doorgelaten werd. Tevens piepen en knarsen van droog metaal over elkaar als een of andere bak omhoog ging. Gelukkig was het s nachts rustig en begon het kabaal pas weer om half acht.

S ochtends de wierfilters schoon gemaakt en bilge water uit de boot verwijderd. Het is ons een raadsel waar dat water, overigens niet zoveel, maar toch, steeds vandaan komt. Condens?? We hebben wel eerder water in de boot gehad, toen bleek na enige tijd een slangaansluiting van de dekwaspomp te lekken.

We varen verder de Belgische Escaut op door Wallonie, de sluizen dus in het frans oproepen, maar wat ze terug zeggen is mij vaak abacadabra. Maar we komen er wel door. We hebben water nodig en besluiten daarvoor langs een jachthaven gaan 20 km verderop. We worden in de eerste sluis verzocht een formulier in te vullen en aangezien daar een grote waterslang hangt, maken we van de gelegenheid gebruik meteen maar water te tanken. Waar we niet op gerekend hadden is dat de sluiswachter gewoon doorgaat met de sluis te schutten, Debby staat aanvankelijk alleen op de boot en wordt overvallen door de snelheid waarmee dat gaat. Achter had ik de boot vastgelegd en Debby voor idem om haar handen vrij te hebben voor het water gebeuren. Dus de boot komt omhoog en de lijnen gespannen, het water druk de boot al behoorlijk scheef tegen de kant. De steken zijn met geen mogelijkheid los te trekken. Enige spanning wordt waarneembaar. Ik duik in de kelder naar mijn gereedschapkist , pak een tang en hiermee kan ik het touw zodanig pakken en kracht zetten dat ik de knopen voor en achter eruit kan trekken. De boot schudt zich weer recht. Dat was een redelijk onverwachte situatie, het gevaar van vastzetten in sluizen. Met de watertank vol kunnen we verder dan gedacht deze dag doorvaren, maar....

. Varen door Doornik/Tournai is apart, oudste stad van België. Smalle doorvaart, dus eenrichtingverkeer. Mooie 7 eeuwen oude brug: pont des Trous.

Een stuk verderop gaat de boot opeens raar sturen, kan hem lastig recht houden, veel vrije slag met het roer naar links. Dit doet ons besluiten toch maar naar de jachthaven te gaan, hopelijk is daar een monteur? De jachthaven in Peronnes wordt de bestemming, hiervoor moeten we afslaan naar kanaal Nimy Blaton Peronnes en door een sluis met veel verval. De jachthaven ligt net acher de sluis naar bakboord. Ik zet de aanleg manoevre in richting steiger, komt er nota bene een grote prollenboot die net voor ons daar aanlegt. Debby maakt ze heel duidelijk dat dat geen stijl is, maar het verweer is dat ze gebeld hadden voor een plek. Asociaal gedrag zonder meer. We leggen maar op een andere plek aan, ook prima  en ik vervoeg mij bij het havengebouw annex restaurant. Nou Belgen blinken tot nu toe niet uit in behulpzaamheid. Ze spreken geen nederlands meer en ik krijg alleen een telefoonnummer en verder moeten we het maar bekijken. De voicemail welke ik hoor is niet te volgen, zo snel ratelt de man zijn boodschap. Ook na inspreken en vele malen bellen komt er geen reactie, de buurman die wel nederlands spreek , belt ook een keer en spreekt een franse boodschap in, maar reactie of hulp komt er niet. 

De avond moe van al dat gedoe. Morgen maar verder zien. Wordt vervolgd.