poezen nemen weer de benen

Als we de sluis van Wusterwitz naderen schuift de ene na de ander wolk weg en breekt de zon door. We moeten wachten en gaan lekker in het zonnetje zitten (zie foto Peter begin deze dag) een prachtige wolk tekent zich af...en de zonnestralen dalen op ons neer... 
We moeten samen met een grote vrachtboot in de sluis...dat is lang geleden...toen we naar Maastricht voeren, een aantal jaren geleden, maar deze vakantie nog niet. De sluiswachter laat ons wachten tot de boot er is...wij wachten op het achterdek, genietend van het zonnetje
Na passage van de sluis varen we nog een stukje door en meren aan in de haven van Genthin. De havenmeester staat op ons te wachten. De haven voorziet in een behoefte aangezien je op dit kanaal bijna geen havens of ligplekken hebt. Een dronken pool wil een praatje maken. Ik vraag of hij altijd zoveel drinkt? Vaste antwoord "Nee, twee per dag, niet alle dagen" Hij heeft heimwee naar Polen, is in Duitsland geboren uit Poolse ouders. Ik wil het gesprek beëindigen en grijp Peters terugkomst uit het havenkantoor aan. "Ik moet koken, mijn man heeft honger!"
Nou dat snapt hij, dat is de taak van de vrouw! Als ik vraag wie bij hem kookt zegt hij dat hij dat zelf doet. Ik zeg "dat zal dan niet veel soeps zijn" Dat vind hij leuk. Hij herhaald het bijna goed. Ik zeg het nog een keer en in perfect Nederlands zegt hij "Weinig soeps" dan wil hij de betekenis weten. Die vertel ik hem. Hij moet smakelijk lachen... "blik open draaien, warm maken, klaar" zegt hij in Duits gevolgd door "Weinig soeps" wij gaan naar binnen. Ik kook, Peter speelt klarinet. Zo wordt het toch nog een zwoele avond....

En als je dan nog even met het thuisfront chat gebeurd het. Peter wil iets van het achterdek halen, opent de deur en als door harpoenen afgeschoten passeren Miep en Youp, springen op de wal en verdwijnen in de duisternis... Op de hielen gevolgd door ons de 1e 5 meter, hun tempo ligt 100 keer hoger..roetsjjjjj weg! Heel lief roepen, commanderen, rammelen met brokjes..niets helpt. Ik ga op mijn hurken zitten en roep Miep, in de duisternis roert zich wat en ja hoor daar komt ze aan, kroelt tegen me aan en " klip" vast! Peter neemt haar mee aan boord. Mijn zaklicht baant zich een weg in de duisternis...zie ik daar iets bewegen??? Een zwarte kat in het pikdonker zoeken is niet eenvoudig. Dan tekent zijn staart zich als een antenne af tegen de nachtelijke hemel.Op de hurken roep ik hem, hij komt, daagt mij uit, wil spelen. Ik speel met hem, kan hem pakken maar doe het niet, vertrouwen laten groeien. Hij loopt weer weg....Ik volg..rustig praten, alsof we wandelen. Dan hurk ik weer en ja hoor, daar komt Youp en laat zich gewillig pakken. Hij krijgt heerlijk vlees als beloning. Nu naar bed!!